• تمامی تصاویر مربوط به بازدید نویسنده از فضا بوده و از آلبوم شخصی وی برداشت شده است.

رودها یکی از عوارض مهم طبیعی در بسیاری از شهرها هستند که به سبب ماهیت خود تاثیر زیادی بر شرایط اجتماعی و زیست محیطی دارند. کنار اب از گونه‌های فضای تعاملگرا به شمار می رود. کنار رودهای دائمی فضای شهری ممتدی است که از دل شهر می‌گذرد و در تصویر ذهنی اکثر شهروندان سرزندگی و شادابی را می‌سازد. این سرزندگی معمولا متقارن با تنوع فضایی و رفتاری فضای کناره است و همین امر شهروندان را به حضور در این فضا دعوت میکند.(پاکزاد، ۱۳۸۴) بی‌شک لبه ی اب با داشتن پتانسیل تعامل‌پذیری بالا نقش مهمی در شکل‌دهی هویت کالبدی- اجتماعی شهر ها ایفا می‌کند لذا توجه به ضوابط و معیارهای طراحی این فضاها، در سرزندگی هرچه بیشتر آنها مؤثر خواهد بود.

در اولین برخورد با ارامگاه دانیال نبی در شوش با ۳ عنصر رود(عنصر طبیعی)، بازار(مردم) و بنای تاریخی- مذهبی (مقبره دانیال نبی) مواجه هستیم. از جمله رفتارهایی که در این محیط اتفاق می‌افتد می‌توان به خرید کردن، قدم زدن، زیارت کردن، عکس گرفتن و … اشاره کرد.

 ارامگاه دانیال نبی در ساحل شرقی رودخانه شاوور رو به روی تپه ارگ قرار دارد. ارتباط معنوی مردم شوش با حرم دانیال نبی در پی سالیان گذشته و حال انکار ناپذیر است و همواره این مکان میعادگاه مردم شوش و سایر شهرهای استان برای برگزاری مراسم دینی و مذهبی مانند عزاداری و جشن‌ها می‌باشد. بنابر پرسش و پاسخی با دستفروش‌های بازار حاشیه رود که تا درب ورودی ارامگاه ادامه دارد، در روز عید نوروز و سیزدهم فروردین ماه که یک مناسبت ملی برای ایرانیان محسوب می‌شود نیز ازدحام به اوج خود می‌رسد. به نظر می‌رسد همجواری این بنای تاریخی– مذهبی با عنصر طبیعی چون رودخانه این مکان را مستعد حضور بیشتر مردم برای گذران اوقات فراغت، پیک نیک و…کرده است. ارتباط انکار ناپذیر مذهب که ریشه در اعتقادات ایرانیان مسلمان دارد(مقبره دانیال نبی)، اقتصاد(بازار حاشیه رود) و عنصر طبیعی (رودخانه) موجب فراهم اوردن زمینه‌ای منحصر به فرد برای حضور مردم، تعاملات اجتماعی و همچنین سرزندگی فضا شده است.

اگرچه مقبره‌ی دانیال نبی از منظر زیبایی شناسی و معماری یک سازه ی زیبا و منحصر به فرد است، عملکرد و سرزندگی که عنصر اب به این محیط داده باعث حضورپذیری بالای محیط شده اما فضای اطراف بنا، کنار اب و اب رودخانه از کیفیت مطلوبی برخوردار نیست.

چالشی که ذهن را در رابطه با این محیط درگیر می‌کند این موضوع است که ایا در ساعات تاریک و خلوت‌تر نیز از امنیت و سرزندگی مناسبی برخوردار است؟! یا بالا بردن کیفیت فضای اطراف، رسیدگی به اب رودخانه، ایجاد جذابیت در کاربری‌های لبه‌ی اب تا چه حد می‌تواند حضورپذیری فضا را بالا ببرد و باعث ارتباط، پیوستگی و وحدت بیشتر رودخانه و فضای کنار اب با بنای تاریخی شود؟!

از جمله مشکلات جدی که در این فضا به چشم می خورد به موارد زیر می‌توان اشاره نمود:

• الوده شدن اب رودخانه توسط زباله
• طراحی نامناسب برای ارتباط با لبه‌ی اب
• کفپوش نامناسب
• اغتشاش بصری توسط سازه‌های نیمه کاره در اطراف مقبره دانیال نبی
• نابسامانی فروشندگان و بازار حاشیه رود تا ورودی زیارتگاه
• عدم توجه به طراحی فضای سبز
• مبلمان نامناسب و کم
• ایجاد کنج و فضای بی‌دفاع در ساعات خلوت وتاریک

در راستای بهبود ارتباط میان فضای کناره‌ی آب با مقبره‌ی دانیال نبی و در جهت ایجاد وحدت و یکپارچگی می‌توان پیشنهادات زیر را ارائه کرد:

• ساماندهی فضای کنار اب
• لایه‌روبی و رسیدگی به اب رودخانه
• طراحی مناسب برای ارتباط با لبه‌ی اب
• استفاده بیشتر از عنصر اب جهت سرزنده‌تر کردن محیط
• ایجاد کاربری‌های جذاب در حاشیه رود
• تقویت نقش بازار و ساماندهی ان درجهت ایجاد ارتباط قوی تر لبه ی اب با بنای تاریخی
• طراحی مسیر هدایت کننده از رودخانه به بنای تاریخی– مذهبی
• طراحی فضای سبز با استفاده از گیاهان بومی در جهت ایجاد اسایش اقلیمی درحاشیه رودخانه
• نورپردازی مناسب در شب و تزریق کاربری فعال جهت بالا بردن امنیت در ساعات خلوت
• طراحی پل‌های ارتباط‌دهنده ی مناسب دو طرف رودخانه (ارتباط مسیرها با بنای تاریخی– مذهبی)