تبدیل فضای انتزاعی به مکان معنادار انضمامی در ادبیات میان‌رشته‌ای حوزه شهر، به‌عنوان فرآیند «مکان‌سازی»

شهر را باید در میان انباشتی از لایه‌های تجارب زیسته روزمره‌‎مان جستجو کنیم؛ جایی که مواجهه با زندگی ممکن

امروز یک اتفاق‌نظر بر سر چیستی طراحی شهری سخت و تا حدی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. انتقادات متعددی در ادبیات

متن پیش رو برگردان بخشی از مقاله‌ای است در ارتباط با یک پرسش بنیادین: «طراحی برای طراحی شهری عادلانه به چه

  بیش از 100 رهبر جهان بین 31 اکتبر تا 12 نوامبر در گلاسکو برای برگزاری اجلاس تغییرات اقلیمی (COP26) گرد هم خواهند

چکیده این مقاله با در نظر گرفتن اینکه چگونه فرم‌های شهری از طریق فرآیندهای اجتماعی- فضایی تولید می‌شوند، به

متن حاضر بر یک پرسش بنیادین استوار است: آیا طراحی شهری می‌تواند رهایی‌بخش باشد؟ در دورانی که بحران دموکراسی

    نیازی نیست تا در یک اعتراض حضور داشته باشید تا بخواهید به‌عنوان یک دوچرخه‌سوار اعتراض کنید؛ فقط کافی

تفکر و عمل طراحی شهری را نمی‌توان بدون فهم درستی از چشم‌اندازهای پارادایماتیکی که آن را قاب‌بندی می‌کنند،