تکنولوژی مزیت بزرگی برای طراحی شهری و برنامه‌ریزی شهری است. تکنولوژی نه‌تنها باعث افزایش بهره‌وری تیم های طراحی و برنامه‌ریزی شهری می‌شود، بلکه همکاری تیم ها، مشارکت شهروندان، توجه به جزئیات و دقت تهیه لایه‌های مختلف طرح‌های شهری و فرآیند طراحی را ارتقا می‌دهد. به علت رشد جمعیت، تغییرات اقلیمی، توسعه خطوط هوایی و غیره داشتن تصویری کلی از ساختار شهر و پروژه برای گروه‌های طراحی مهم و ضروری می‌باشد.
چگونگی کاربرد تکنولوژی در طراحی شهری
- پایداری: استفاده از ابزار مناسب می‌تواند طراحان شهری را در ارتقا پایداری جامعه کمک کند، به‌عنوان‌مثال، استفاده از اپلیکیشن های زیست‌محیطی همچون Envirionmental Impact Calculator ، که میزان سوخت مصرفی از مبدأ تا مقصد را محاسبه می‌کند، طراحان شهری می‌توانند فضاهای شهری بیافرینند که وابستگی کمتری به سوخت‌های فسیلی دارند و بیشتر بر اساس حرکت پیاده و دوچرخه برنامه‌ریزی‌شده‌اند.کاهش وابستگی به خودروها، آلودگی هوا و میزان مصرف انرژی را کاهش می‌دهد، همچنین میزان سرزندگی جامعه را بالابرده و شهری برای مردم و آرامش مردم ایجاد می‌شود.
- اتصالات[1]: با همکاری تکنولوژی و طراحی شهری، سطح بالایی از اتصال و ارتباط بین مناطق مسکونی و تجاری به دست می‌آید، به‌طوری‌که با اشتغال افراد در خانه یا مکانی دیگر ، میزان رفت‌وآمد بین محل کار و خانه کاهش‌یافته و ترافیک شهری کاهش می‌یابد. علاوه بر این توسعه فضاهای مشترک، محیط‌های مبتنی بر اینترنت می‌تواند مردم را گرد هم آورد، طراحان و برنامه ریزان شهری می‌توانند با نگاه به شیوه استفاده مردم از تکنولوژی، میزان این ارتباطات و اتصالات را در شهر و فضاهای شهری ارتقا دهند.
- برنامه‌ریزی[2]: بر مبنای استفاده از تکنولوژی و داده‌های موجود در طراحی شهری، برنامه ریزان و طراحان می‌توانند تعیین کنند که بهترین فرآیند برای ترکیب عناصر و اجزا مختلف طراحی شهری و طراحی جامعه‌ای فراگیر چیست. ابزارهایی همچون National Equity Atlas و Metro Pulseمی‌توانند به طراحان شهری در شناخت داده‌های جمعیت‌شناسی، میزان برابری و عدالت و مزایای اقتصادی یاری کنند. با استفاده از چنین خدماتی ، برنامه ریزان، طراحان شهری و معماران می‌توانند زمان بیشتری را به برنامه‌ریزی اختصاص دهند و فضاهایی خلق کنند که دربرگیرنده تنوعی از افراد و سرزندگی خواهند بود، داشتن داده‌های بهتر به آفرینش جامعه‌ای بهتر کمک می‌کند.
- اقتصاد مشارکتی[3]: شهرها به‌عنوان بستری برای همکاری و مشارکت به‌عنوان مفهومی قدرتمند در حال ظهور هستند و کشش فراوانی به سمت داده‌های آزاد و حکومت‌های آزاد و افزایش کار از راه دور داشته اند، درنتیجه اشتغال دیگر وابسته به فعالیت در یک مکان منحصربه‌فرد نخواهد بود. تکنولوژی و اپلیکیشن های جدید بستری مشارکتی برای برنامه ریزان و طراحان شهری برای دسترسی به منابع سراسر جهان فراهم می‌کنند. می‌توانیم از فضاهای شهری هنگ‌کنگ بیاموزیم که چگونه فضای شهری متناسب با نیازهای جمعیتی ایجاد کنیم، از سن فرانسیسکو بیاموزیم که چگونه فرهنگ محلی را ارتقا دهیم و از نیویورک درباره ارائه شهر پیاده برای شهروندان بیاموزیم. داده ها در راستای اقتصاد مشارکتی در حال ارسال هستند و شبکه ها زمینه ای برای انتقال اطلاعات به برنامه ریزان و طراحان شهری سراسر جهان هستند.
هرسال اپلیکیشن هایی برای ارتقا کیفیت زندگی مردم و انجام ساده‌تر کارها ایجاد می‌شوند. گوشی‌های هوشمند و تکنولوژی‌های دیگر، این اطلاعات جدید را در دستان شما قرار می‌دهد. تکنولوژی به طراحان شهری در طراحی موفق فضاهای شهری و لایه‌های مختلف آن و افزایش خلاقیت، ارتباطات و اعتماد اجتماعی جامعه کمک می‌کند. درنتیجه طراحان شهری می‌توانند علاوه بر استفاده از این تکنولوژی‌های جدید، اپلیکیشن هایی را متناسب با فعالیت‌های طراحی خلاق با همکاری بین‌رشته‌ای ایجاد کنند، استارت آپ[4] های شهرهوشمند[5] می توانند زمینه ارتقا این خلاقیت ها در طراحی شهری را فراهم کنند.
منابع:
- https://www.planetizen.com/node/90507/best-planning-apps-2017
- https://www.theguardian.com/cities/2017/jan/24/tinder-cities-technology-making-urban-planning-interactive
- http://www.ifhp.org/role-technology-urban-development
- https://www.postscapes.com/internet-of-things-award/smart-city-application/
- https://www.telensa.com/2016/04/07/top-10-smart-city-applications-2016/
[1] Connectivity
[2] Planning
[3] Collaboration and Sharing Economy
[4] Start -up
[5] Smart cities