توسعه‌ي شهرها و تمايل ساكنان به استفاده از خودروي شخصي در سفرهاي درون‌شهری اثرات زيان‌باري را به دنبال داشته است. افزايش ترافيك در شهرها، اتلاف زمان در سفرهاي كوتاه درون‌شهری در اين ترافيك‌ها، آلودگی هوا و همچنين آلودگي صوتي ازجمله اين اثرات به شمار مي‌آيند. بنابراين كاهش استفاده از خودروي شخصي و به‌كارگيري وسايل حملونقل پاك نظير دوچرخه در شهرها، در راستاي كاهش اثرات منفي استفاده از خودروي شخصي، بسيار ضروري به نظر مي‌رسد.
درگذشته در شهرهاي ايران، از دوچرخه به‌عنوان يك وسيله‌ي حملونقل كارا استفاده مي‌شد. اما متأسفانه رفته‌رفته اين وسيله از فرهنگ حمل‌ونقلي ايرانيان حذف شد و جاي خود را به وسايل حملونقل موتوري، نظير موتورسيكلت و اتومبيل داد. بنابراين با توجه به ريشه‌ي تاريخي اين موضوع و همچنين پتانسیل شهرهاي ايران جهت تزريق سيستم دوچرخه‌سواري به خيابان‌هايش، ترويج و تبليغ دوچرخه‌سواري ضروري به نظر مي‌رسد. تركيب دوچرخه و هنر عمومی در فضاهاي شهري، به‌خصوص روندي كه شهر اصفهان در پیش‌گرفته، جهت يادآوري اين فرهنگ غني به شهروندان بسيار شايسته است.
