این نوشتار نسخه فارسی مقاله زیر است که توسط آیدا کیانفر ترجمه گردیده است:

Bringing the New to the Old : Urban Regeneration through Public Arts[1]

نویسندگان اصلی مقاله: Siti Syamimi Omar*, Dr Siti Rasidah Md Sakip, Norizan Mt Akhir 

چکیده

به طور معمول، شهرهای قدیمی از رها شدن رنج می‌برند. با توجه به این موضوع، هنر معاصر به‌عنوان گزینه‌ای مناسب برای بازآفرینی شناخته می‌شود. بنابراين، مقاله حاضر، بر تأثير هنرهاي عمومي بر کاربران در محيط شهري با توجه بيشتر بر نقاشی دیواری که چندین بخش بازآفرینی شهري را در برمی‌گیرد، می‌پردازد. این پژوهش از روش‌شناسی مبتنی بر ادبیات نظری استفاده می‌نماید. داده‌ها از طریق مبانی نظری و مشاهدات میدانی جمع‌آوری گردیده است. اندازه‌گیری تأثیر هنرهای عمومی بر جنبه‌های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی شهر قدیمی ایپو[2]، تحلیل گردیده است. با این وجود، محدودیت این مطالعه جنبه‌های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی بازآفرینی شهری می‌باشد که هریک فقط بر اساس چندین معیار بررسی شده است. در تحقیقات آینده، معیارهای بیشتری برای اندازه‌گیری میزان تأثیر هر یک از جوانب، در نظر گرفته می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که نقاشی‌های دیواری تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر بازآفرینی شهر ایپو دارد.

1. هنرهای عمومی در مالزی

به طور سنتی، هنر در گالری‌ها و ساختمان‌ها نمایش داده می‌شود که بیانگر انحصار می‌باشد. در مقابل، در حال حاضر، هنرها برای افراد عادی به منظور لذت بردن در سراسر فضای عمومی در فضای باز پراکنده هستند. این نوع هنر، هنر عمومی است. این هنر برای عموم است. گاهی تولید هنری نیز شامل مردم می‌شود. بنابراین، این موضوع، نیز می‌تواند هنر از مردم به مردم تلقی شود. هنر عمومی بیان فیزیکی ایده‌ها، احساسات و پیام به بیننده عمومی در یک فضای عمومی است. هنر عمومی شامل اهداف عملکردی در منظر و نیز اشکال دائمی یا موقت بیانی، تزئینی است، که متعلق به رشته‌های هنری کلاسیک یا معاصر نه تنها محدود به رشته‌هایی از جمله، مجسمه‌سازی، نقاشی دیواری، حجاری برجسته می‌باشد که با هدف ارتقاء، تعریف هنر عمومی از نظر  کالبدی، ترویج و یا ایجاد هویت در فضا یا مکان نصب می‌شوند (Landi، P.J، 2012). بر اساس مطالعه مصطفی[3] ( 2009)، گاهی هنر عمومی به‌عنوان نمایشی بر پایه آرمان‌های سیاسی و فرهنگی است که با زیبایی شهری قطع می گردد. در شهرهای قدیمی هنرهای عمومی می‌توانند به آوردن زندگی جدید در شهرهای رو به زوال کمک نمایند. مکان‌های عمومی ویژه واقع در گوشه‌های کوچکی از خیابان‌ها، کوچه‌های پشتی[4] و دیوارها، فضاهای پنهان ناپایدار در شهرهای قدیمی به بخش‌های کوچک پویا و پرانرژی فضاهای سرزنده تبدیل می‌گردند. هنر عمومی بر کالبد یا زیبایی شهر، محیط اجتماعی و رفاه اقتصادی موثر می‌باشد.

1.1. فیزیکی / زیبایی شناسی

در مناطق شهری، هنرهای عمومی به بهبود کیفیت بصری منطقه کمک خواهند نمود. یک دیوار خسته کننده، با افزودن نقاشی‌های دیواری یا هنرهای نمایشی سه بعدی یک زندگی جدید می‌یابد. انتظار می‌رود که هنر عمومی به لحاظ بصری و تجربی به کیفیت زندگی کسانی که آن را به‌عنوان عنصری در محیط روزانه خود تجربه می‌کنند کمک نماید(Shin Dongshuk، 1999). پیش از این کوچه فراموش شده  مملو از زباله‌ها و قارچ‌ها می‌تواند با دخالت هنرهای عمومی به فضای پاکیزه تبدیل گردد. حضور هنرهای عمومی نیازمند فضا برای مراقبت پیش از ساخت هنر عمومی و حتی مراقبت و حفاظت بیشتر پس از این‌که به طور موفق ساخته شود، می‌باشد. بنابراین ظاهر فیزیکی ساختمان های میراث قدیمی در شهر به‌ویژه در یک شهر قدیمی مانند ایپو که  در طول زمان از طریق آب و هوا روند کهنسالی را تجربه می‌کند، می‌تواند در عوض نگاه ترسناک و ناخوشایند، جذاب باشد. ایجاد احساس راحتی برای ساکنان و بازدیدکنندگان شهر به منظور تجربه شهر با اهمیت است. اضافه نمودن هنرهای عمومی در اطراف ساختمان های میراث نیز موجب تسریع سازگاری استفاده مجدد از ساختمان ها می‌شود. به همان اندازه که  شهرهای قدیمی از تعدد ساختمان‌های رها شده رنج می‌برند، معرفی هنرهای عمومی در نزدیکی ساختمان ها به منظور جذب گردشگران می‌تواند ساختمان‌های بیشتری را جهت استفاده‌هایی مانند کافه‌ها، رستوران‌ها، گالری‌ها، بوتیک‌ها و هتل‌ها تبدیل نماید. وقتی فضاهای بیرونی با فعالیت‌های گشت‌وگذار در هنرهای عمومی سرزنده تر می‌گردند، حجم بالایی از مردم به‌وجود می‌آیند و فرصت بیشتری برای استفاده جدید از ساختمان‌های اطراف آن ایجاد می‌نمایند. در ابتدا، فعالیت‌های اطراف هنرهای عمومی از سازگار بودن استفاده مجدد ساختمان‌ها حمایت می‌کنند و سپس ساختمان‌های مجددا مورد استفاده قرار گرفته شده از فعالیت های اطراف هنرهای عمومی پشتیبانی می‌نمایند. این چرخه با ایجاد یک روابط هم‌زیستی بین هنرهای عمومی، فضاهای باز بیرونی و ساختمان‌های میراث قدیمی ادامه می‌یابد.

همان‌گونه که ساختمان‌های میراثی به منظور عملکردهای جدید مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرند، حفاظت ساختمان‌های میراثی رورت دارد که به کمک دستورالعمل های مسئولان محلی مستلزم حفاظت بالا آمدگی نماها و سازه‌ای جهت اطمینان از کیفیت زیبایی‌شناسی قابل‌قبول، می‌باشد. به‌علاوه، این واکنش ناشی از هنرهای عمومی نه تنها موجب کاهش نیاز به زمین های ناشناخته جدید برای توسعه (توسعه زمینهای سبز) می‌شود، بلکه بر استفاده مجدد از ساختمان‌های موجود یا انتخاب توسعه درونزا که به توسعه پایدار کمک می‌کند، بیشتر تمرکز می‌نماید. هنرهای عمومی موجب توسعه بیشتر برای ساکنین و گردشگران محلی می‌گردد. تصور شهر در مکانی که هنرهای عمومی گره‌های جدیدی ایجاد می‌کنند و فضاهای اطراف هنرهای عمومی باعث ایجاد مناطق پر جنب‌وجوش جدید در شهر قدیمی می‌شود، تقویت می‌گردد. علی‌رغم این موضوع، شهر حس بیشتری از هویت پیدا خواهدنمود که در این شهر می توان از هنرهای عمومی موجود در اطراف شهر آگاه گردید. مردم به واسطه هنرهای عمومی و ظاهر کلی فیزیکی و زیبایی شهر می‌توانند حضور شهر را تشخیص دهند. در نهایت، با افزایش توسعه جدید، تسهیلات جدید برای راحتی مردم فراهم خواهد گردید.

1.2. اجتماعی

همان‌طور که پیش از این بیان شد، بهبود فیزیکی و زیبایی یک شهر قدیمی، مردم بیشتری را جذب می‌کند. حجم بالای افراد معمولاً منجر به تعامل اجتماعی بالاتری می‌گردد. اثرات اجتماعی هنر عمومی را می‌توان در ساکنین محلی و در میان گردشگران مشاهده نمود. با افزودن هنر عمومی به یک محله، در این مورد شهر قدیمی، ساکنین محلی با شناخت هنر عمومی به مثابه بخشی از خانه خود احساس غرور می‌کنند. همزمان، آنها احساس تعلق بالاتری نسبت به محله‌شان  و علاقه به فضا و انگیزه‌ای برای حفظ هنر عمومی خواهند داشت و تمیز و مرتب نمودن بخشی از وظیفه این منطقه می‌گردد. به‌علاوه، برای به‌دست‌آوردن حمایت بیشتر جامعه محلی، روند طراحی و ساخت هنر عمومی از ابتدا باید اعضای جامعه را شامل گردد. همانطور که در بخش ابتدایی این مقاله بیان گردید، هنر عمومی خوب هنری است که از عموم مردم برای عموم ساخته شود. بنابراین، با مشارکت ساکنان محلی، هویت و ارزش محلی می‌تواند به هنرهای عمومی متصل گردد که این مشارکت آن محل را مکانی بسیار خاص و معنی‌دار برای آن منطقه و جامعه‌اش می‌سازد. هنر عمومی به مثابه هنری که توانایی تغییر کیفیت یک مکان از مکانی که از بین رفته یا به فراموشی سپرده شده به مکانی برگزاری رویداد و تاریخ را دارد، شناخته می شود (Himid، L.، 1994). با مشارکت همه اعضای جامعه، پیوند بین آنها تقویت می‌گردد و مشارکت ساکنان خارجی و گردشگران، تعهد قوی جامعه را به خارجیان جهت احترام نشان می‌دهد. این تجدید حیات در حوزه عمومی، زمانی که هنر عمومی، حس جامعه را برجسته می‌نماید، مهم است (Mohd Fabian، et.al.، 2011). زمانی که بازدیدکننده یا گردشگر بیشتری به منظور برقراری ارتباط با هنر عمومی می‌آیند و حس تعلق جامعه محلی به محله‌شان بیشتر می‌گردد، فرصت بیشتری نیز، برای نظارت عمومی وجود خواهد داشت. مردم از محیط اطرافشان آگاه‌تر می‌شوند. درنتیجه یک محیط امن ایجاد خواهد گردید. علاوه بر این، ترس از جرم کاهش خواهد یافت. نظارت عمومی همچنین فرصت کمتری برای خرابکاری ایجاد می‌نماید. با توریست بیشتر، نه تنها پلیس بر منطقه نظارت بیشتری خواهد نمود بلکه یک محیط امن‌تر را ایجاد خواهد شد. محیط امن‌تر، گردشگران بیشتر برای بازدید از منطقه می‌آورد.

1.3. اقتصادی

تاثیر اقتصادی هنر عمومی ترکیبی از جنبه‌های فیزیکی/ زیبایی‌شناختی و اجتماعی/ ایمنی می‌باشد. هنگامی که محیط فیزیکی به طور مثبت تغییر داده می‌شود، مردم بیشتری برای بازدید از هنرهای عمومی می‌آیند، محیط های امنی به‌دست می‌آید و فرصت‌های تجاری شکوفا می‌شود. محیط مناسب، بستر مناسبی برای بازار بزرگتر و با ثبات‌تر خلق می‌نماید. همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، ساختمان‌های بیشتری به‌منظور پذیرش کسب و کارهای جدید مانند کسب‌وکار مرتبط با هنر (گالری‌ها)، کافه‌ها، رستوران‌ها، بوتیک‌ها و هتل‌ها مورد استفاده مجدد خواهند گردید. ساخت هنرهای عمومی دائمی بیشتر، پایداری کسب‌وکار را تضمین می‌کند. کاربرد استفاده مجدد به‌روز ساختمان‌های میراثی به مثابه بخشی از دستورالعمل‌های مسئولان، هزینه‌های ساخت‌وساز را کاهش می‌دهد و کاهش هزینه ساخت‌وساز، نیاز به ساخت ساختمان‌های جدید (توسعه میدان‌های سبز) را از میان می‌برد. از آنجا که، کسب‌وکارها، انتخاب‌های بیشتر فعالیت‌های گردشگری را موجب می‌گردند، محیطی پویا برای حمایت از تماشای هنر عمومی ایجاد می‌کنند. این امر، با افزایش تعداد گردشگران به شهر، صنعت گردشگری را تقویت خواهدنمود. همزمان، گردشگری سرمایه‌گذاری و ارزش ملک را افزایش خواهد داد. هنر عمومی می‌تواند به بهبود اقتصادی بسیاری از شهرها و شهرهای گردشگری فرهنگی کمک کند (Public Art Agency, Queensland, 2004).

2. باز آفرینی شهری ایپو

بیشتر مناطق شهری در مالزی ازجمله کوالالامپور، جورج تاون و ایپو در آغاز  یک شهر کوچک استعماری با ساختمان‌های پیش از جنگ بوده‌اند. با ساختن ساختمان‌های مدرن در اطراف شهر استعماری، رقابت میان بخش قدیم شهر و بخش جدید شهر به‌وجود آمد. به طور معمول، در این رقابت بخش جدید شهر که به طور آشکار، بخش مدرن‌تر با آسمانخراش‌هایی است که ساختمان‌های قدیمی کوتاه‌مرتبه را تحت الشعاع قرار می‌دهد، برنده می‌شود. متاسفانه این وضعیت موجب می‌گردد شهر قدیمی به یک شهر فراموش شده تبدیل شود. در مقابل، بخش قدیمی نباید فراموش شود زیرا بخش‌های قدیمی شهرها ریشه‌های شهر هستند. این بخش‌ها به منظور یادآوری تاریخ و شکوه شهر به شهروندان می‌بایست نگهداری و حفظ شوند. بنابراین، زندگی جدید باید به بخش قدیمی تزریق شود. این امر می‌تواند از طریق معرفی هنرهای عمومی نائل گردد. هنر عمومی ایده‌ای کاملاً نو نیست. به طور سنتی، هنر عمومی در طول دوره‌های استعماری شامل مجسمه‌های رهبران یا بنیان‌گذاران در این مکان بوده است. امروزه، شکل جدیدی از هنر عمومی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد تا زندگی جدید را به شهر قدیمی آورد. پیش از آن، منطقه شهری می‌تواند بازآفرینی شود. بازآفرینی شامل جنبه فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی است. ” بازآفرینی” به‌مثابه نوسازی، احیا، تجدید حیات یا دگردیسی یک مکان یا جامعه تعریف می‌شود. این رویکرد می‌تواند ابعاد کالبدی، اقتصادی و اجتماعی دارد، و به طور معمول هر سه بعد با یکدیگر دیده می‌شوند (Evans، G. & Shaw، P.، 2006). بازآفرینی می‌تواند به‌عنوان تولد دوباره شهر درنظر گرفته شود، که به شهر که یک بار مرده، اجازه زندگی دوم می‌دهد. جنبه‌های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی شهر برای رسیدن به سطح بالاتری از زندگی یا لاجرم رسیدن به اندازه روزهای افتخار گذشته، تغییر و بهبود می‌یابند. بازآفرینی به روند دگردیسی مثبت شهر اشاره می‌کند که درحالی که یک شهر بزرگ می‌شود، به دنبال آن، از کاهش کیفیت فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی رنج می‌برد. این روندی است که یک شهر مجددا به یک شهر بزرگ تبدیل می‌گردد. مفهوم بازآفرینی شهری میراث، بر تلاش به منظور حفظ ارزش میراثی ساختمان‌ها و دیگر فضاهای میراثی در شهر تأکید می‌نماید (Wu,2010) که در نهایت باعث جذب نقش‌آفرینان اقتصادی به منظور برگشت تجارت، خرده‌فروشی و سایر خدمات به شهر می‌گردد (Noonan & Krupka، 2009).

3. هنر عمومی و بازآفرینی شهری

در حالی که شهرهای قدیمی، به طور معمول مملو از عناصر قدیمی ازجمله، ساختمان ها و ساختارهای قدیمی می باشند و از آنها مراقبت نمی شود، وجود عناصر جدید متضاد برای شکستن منظر یکنواخت ضرورت دارد. بنابراین، موج جدید جنبش هنر عمومی در مالزی به عنوان یک ابزار عالی برای بازآفرینی در نظر گرفته می شود. همانطور که شهر قدیمی دارای جذابیت خود می باشد، هنرهای عمومی توسط ارنست زاچریویچ (یا جورجتاون[8] یا ایپو) به ایجاد یک پدیده موفق گردید. ارنست جذابیت فرهنگ محلی قدیمی را در مکانی که موضوع آن برای کارهای هنری وی به طور معمول از زندگی روزمره جامعه محلی اخذ شده، تقویت نمود. آثار هنری وی نه تنها برای گردشگران جذاب می باشد، بلکه مهمتر از همه، آثار هنری به قلب مردم محلی نفوذ می کند و آنها را مغرور می نماید. هنرهای عمومی در جورج تاون و ایپو منجر به بازآفرینی شهری گردید. بازآفرینی می تواند در سه جنبه اصلی مشاهده کرد که عبارتند از کالبدی، اجتماعی و اقتصادی.

3.1. هنرهای عمومی در ایپو

در شهر ایپو دو طبقه بندی اصلی از هنر عمومی وجود دارد. هنر عمومی توسط ارنست زاکارویچ و هنرمندان محلی و جامعه هستند. هنر عمومی هنرمند لیتوانی ارنست زاکارویچ پیشگام است که هفت هنر عمومی راه اندازی شده در ژوئن 2014 در اطراف پارکینگ جالان پنگلیما[9]، استریت مارکت[10]، جالان بیجه تیما[11] ، مسیر سوم کوکوبین[12] و همچنین دو  جاده جالان تون سمبونتن[13] و جلن پدانگویچ[14] واقع اند. سایر هنرهای عمومی توسط هنرمندان محلی و جامعه در دسامبر 2014 راه اندازی شدند. این هنرها عمدتاً در اطراف مسجد جلال[15] به عنوان بخشی از رویدادی که توسط دولت محلی پراک[16] آغاز شده و توسط شورای شهر ایپو[17] و گردشگری پراک[18] حمایت گردیده واقع شده اند.

4. نتایج و یافته ها

4.1. کالبدی / زیبایی شناسی

پیش از معرفی هنرهای عمومی در اطراف شهر قدیمی ایپو، اکثر ساختمان ها در وضعیت بدی قرار داشتند. از آنجا که هیچ گام حفاظتی به دلیل عوامل مختلفی انجام نگردید، ساختمان ها تحت تأثیر شرایط آب و هوای قرار گرفتند. گیاهان انگلی[19]، قارچ ها و رنگ های پوست انداخته تهدید اصلی برای دیوارهای ساختمان بودند که چشم انداز نامناسبی نسبت به شهر ایجاد می کردند. از آنجایی که ساختمان ها مورد مراقبت قرار نگرفتند، محیط اطراف آن نیز خراب و آلوده گردید.

بیلیون ها[20] مملو از زباله گردیده و محیطی بسیار ناامن و ناخوشایند را برای عابران پیاده ایجاد نمودند. اریک لای[21] یکی از هنرمندانی که نقاشی های دیواری را بر روی مسجد جلال در ایپو نقاشی نمود، به روزنامه د استار[22] می گوید که در اوایل سال 2013 هنگامی که ترسیم نقاشی را شروع نمود، زباله ها و علف های هرز بیلیون ها را فرا گرفته بودند. پژوهشی در سال 2013 توسط هو و همکاران انجام شده که بسیاری از ساختمان هایی که در لبه یا در خیابان های باریک قرار گرفته بودند، با رنگ پوست انداخته[23]، پوسیدگی چوبی[24]، دیوارهای کهنه[25]، ملات فرو ریخته[26] و از نظر ساختاری و زیبایی تحت تأثیر گیاهان انگلی، تنزل یافته بودند. بر اساس مصاحبه ی پیشین د استار با تین تان سری هو سی تانگ[27]  در سال 2013، وی پیشنهاد نمود که دولت ملی و دولت های محلی به دلیل عدم آگاهی عمومی از مکان های جذاب در پراک باید در کنار بهبود تسهیلات و پاکیزگی به هنر عمومی توجه نمایند. هنگامی که جنبش  هنر عمومی در اوائل سال 2013  در ایپو توسط هنرمند محلی به نام اریک لای آغاز گردید، تصویر شهر قدیمی ایپو دگرگون شد. بیلبون های کسل کننده و کثیف به فضاهای عمومی پر جنب و جوش تبدیل شدند که بازدیدکنندگان بسیاری را جذب می کنند. پس از نقاشی دیواری بر روی یکی از مغازه ها، صاحبان سایر مغازه ها، نقاشی های دیواری را به منظور رنگ آمیزی ساختمان هایشان درخواست نمودند. این امر از نظر بهبود فیزیکی و زیبایی شناختی بسیار مثبت است. با توجه به ایده لای، شورا از این ایده حمایت نمود، در عین حال، باید اطمینان حاصل نمود که نقاشی ها موضوع چند فرهنگی باشند، رضایت تمامی صاحبان فروشگاه ها اخذ گردد و به ساختمان آسیبی وارد نگردد. تصاویر بصری قوی برای هنرهای عمومی ه تسهیل یک ساختار به یاد ماندنی کمک می کند و به شهر هویتش را بازمی گرداند (Mustafa, M., 2009). این جنبش سپس توسط هنرمند مشهور لیتوانی ارنست زاکارویچ با همکاری کافه سفید شهر قدیمی[28]، کافه ای از ایپو که ارتباط با پروژه «هنر قدیمی شهر» در ماه اکتبر 2014 را آغاز نموده بود، تداوم یافت. بسیاری از ساختمان های قدیمی تغییر شکل یافتند و به هویت ایپو تبدیل شدند.

هنر عمومی می تواند یک ابزار بسیار ارزشمند در ایجاد تمایز محلی باشد (Pycroft، 2009). هنرهای عمومی توسط هنرمند محلی و بین المللی، نماهای ساختمانی بیشتری را به منظور ارتقاء و استفاده مجدد جهت کسب و کارهای جدید برای پشتیبانی از هنرهای عمومی ترغیب می نماید. در حقیقت، روند ارتقاء و حفظ عناصر میراثی، منحصر به فرد بودن فرهنگ محلی را برجسته می کند و چشم انداز بخش گردشگری را به ارمغان می آورد (Arthur & Mensah، 2006). خیابان ها به منظور همسازی با پیاده راه های راحت برای پیاده ها که  هنرهای عمومی را با یک سیستم پیاده روی پیوسته مرتبط می کند ،ارتقا یافته اند. به عبارت دیگر، کل شهر، نه تنها دیوارهای ساختمان بلکه کاربری ساختمان و محیط اطراف ساختمان دگرگون گردیده است. به طور کلی، اطلاعات جمع آوری شده در مورد تاثیر فیزیکی و زیبایی شناختی هنرهای عمومی در این مقاله براساس مشاهدات میدانی و مقالات چاپ شده در روزنامه د ستار می باشد.

4.2. اجتماعی و ایمنی

4.2.1. مشارکت عمومی

در این بخش از مطالعه، داده ها از مشاهدات میدانی جمع آوری شده و توسط مقالات روزنامه های محلی و سایر تحقیقات پشتیبانی می شوند. در بحث مشارکت عمومی در زمینه جنبش هنرهای عمومی در شهر قدیمی ایپو، همانطور که پیش از این بیان گردید، جنبش هنری عمومی در ایپو توسط هنرمندان محلی آغاز شده است. این امر نشان می دهد که هنر عمومی فرصتی برای مردم محلی به منظور کمک به بازآفرینی ایپو فراهم نموده است. به وسیله ی راه اندازی هنر نقاشی های دیواری در مسجد جلال، جامعه محلی، دانش آموزان، دانشجویان و بازدیدکنندگان بین المللی فرصتی را برای نقاشی نقاشی های دیواری بر روی دیوار های مسجد جلال فراهم گردید. دانشجویان از دانشگاه محلی در فاصله نزدیک از شهر، دانشگاه تکنولوژی مارا در پراک[29] در فعالیت های نقاشی رویایی شرکت نمودند.

این اقدام همراستا با مزیتی است که توسط آژانس هنر عمومی کوئینزلند[30] در سال 2004 بیان شده است که هنرهای عمومی می توانند فرصت های نوآوری و تجربه در طراحی و توسعه فضاهای عمومی را افزایش دهند. هنرهای عمومی که توسط شرکت کنندگان به وجود می آیند بخشی از نقاشی دیواری های هنری ایپو هستند که مکان ها را از  مکان هایی از جلاتون سمبثان[31] تا جالان بندر[32] تیامجالان[33] پنگلیما جالان[34] بازار بیجیه تیماهان جلال[35] و جلال سلطان اسکندار[36]، پیش از پایان یافتن در مسجد جلال پوشش می دهد. این رویداد همچنین دانشجویان چین و ژاپن را شامل می شد.

مشارکت در این رویداد، دالی برای این موضوع می باشد که چگونه هنر عمومی قادر است شهر را از نظر اجتماعی جهت تقویت پیوند اجتماعی و افزایش تعامل اجتماعی میان مردم محلی و بازدیدکنندگان بازآفرینی نماید. سرآغاز فرصت هایی برای افرادی با هر پیشینه ای برای  حرکت آهسته و ساختن میراث هنری یک شهر باشد که می تواند به ایجاد حس مشترک در هویت کمک نماید(Regional Cities East, 2010). این همکاری، حس تعلق و حس جامعه را به منظور خلق محیط سالم برای شهروندان و ارتقا روابط میان گردشگران  که به ایپو می آیند  با ساکنان شهر قدیمی افزایش خواهد داد. هنر به عنوان راهی برای جوانسازی شهرها از طریق افزایش فضای عمومی است(Baker، A.، 1998).

4.2.2. واکنش و تعامل

هنرهای عمومی در ایپو بسیاری از واکنش های مثبت را از مردم محلی، گردشگران و رسانه ها در بر می گیرند. نه تنها مردم به شرکت در تولید هنر عمومی تمایل دارند، بلکه درخواست ها از صاحبان ساختمان نیز تمایل شان را برای کمک به بهبود شهری نشان می دهد. بر اساس یک مقاله روزنامه در سال 2013، سایر صاحبان مغازه در مسجد جلال خواستار نقاشی های دیواری برای نقاشی مغازه های خود شدند. مقاله روزنامه همچنین به یک واکنش مثبت از یک بازنشسته اشاره  می کند که وی گفته است که این نقاشی خاطرات شیرین گذشته از دوران جوانی اش را برای وی تداعی نموده است. این امر  به این دلیل است که بیشتر نقاشی ها شیوه زندگی محلی مانند رقص های سنتی مالزی و بازی های سنتی کودکان را ترسیم می کند. اکثر بازدیدکنندگان با ارتباط با جنبه ای که در هنرهای عمومی نمایش داده می شود با هنرهای عمومی ارتباط برقرار می کنند. آنان به مثابه بخشی از هنرهای عمومی بودن، عمل می کنند. این واکنش نشان می دهد که هنرهای عمومی چگونه موفق و تعاملی هستند. یکی از صاحبان فروشگاه زمانی که مشاهده می کند که بسیاری از مردم از جمله خانواده ها به کوچه می آیند و از نقاشی عکس می گیرند و یا در هوای بارانی یا افتابی مردم ژست می گیرند احساس خوشحالی می کند. صاحبان مغازه ها موافقند که نقاشی های دیواری موجب شده که کوچه زیباتر و پر جنب و جوش باشد. اقدام به گرفتن عکس در کنار هنرهای عمومی و آپلود آنها برروی اینترنت به ارتقا صنعت گردشگری ایپو کمک می کند. داتوک نولی آشیلین محمد رادزی[37]، رئیس کمیته گردشگری خارجی پراک، می گوید که گردشگران می توانند عکس هایشان با هنر عمومی را در فیس بوک، وات اپ یا اینستاگرام ارسال کنند. یک بازدید کننده اظهار داشت که بسیاری از مردم پس از ارسال تصاویر در حساب فیس بوکش محل هنر عمومی  را به منظور بازدید توسط خودشان در خواست نموده اند (NST، 2014). به گفته کریستوفر پیکروفت[38]، مدیر توسعه، شرکت توسعه داگلاس[39]، ایزله من[40]، سال 2009، هنرهای عمومی می توانند یک فرصت تصویری مهمی برای بازدید کنندگان یا موضوعی که می توانند برای فروش یا تبلیغ محل استفاده شوند، فراهم نماید.

وی همچنین خاطر نشان کرد که علاوه بر جنبه نشانه ای فیزیکی و بصری بودن هنر عمومی، هنر عمومی می تواند به نشانه های اجتماعی که مردم ملاقات می کنند و خرده- فرهنگ ها می توانند توسعه یابند، بدل گردد. خوشبختانه این وضعیت همچنین در مورد هنرهای عمومی در ایپو دیده می شود. به طور کلی، اطلاعات جمع آوری شده در مورد تاثیر فیزیکی و زیبایی شناختی هنرهای عمومی در اینجا از مشاهدات سایت و توسط مقالات در روزنامه های محلی پشتیبانی می شود.

4.2.3. ایمنی

تأثیر هنر در کاهش جرم و مشارکت در پیشگیری از جرم، عنصری است که توسط محققان مورد توجه قرار گرفته است. جرم هم در زمینه بازآفرینی شهری و هم در زمینه پذیرش اجتماعی اشاره شده است. در زمینه پذیرش اجتماعی، این مسئله به عنوان یکی از مشکلات اجتماعی ترکیبی با بیماری -سلامت، بیکاری، درآمد پایین، آموزش ضعیف و مسکن و شکست خانواده – که منجر به محرومیت می شود در نظر گرفته شده است (Jermyn، 2004). از آنجا که گردشگران پس از معرفی هنرهای عمومی به ایپو وارد شده اند، شهردار ایپو، داتوک هارن راوی[41] پیشنهاد نموده است که نورپردازی بیشتری در امتداد نقاط پوشیده شده با  هنر نقاشی دیواری صورت پذیرد. روشنایی در اطراف هنرهای عمومی نه تنها به گردشگران اجازه می دهد که در ساعات شب، کارهای هنری را مشاهده نمایند بلکه سطح ایمنی را در شهر افزایش می دهد. خیابان هایی که پیش از این ناامن بوده اند به خیابان های پاکیزه و امن تر تبدیل شده اند. در سال 2014، سرپرست پلیس منطقه ایپو، آسی پی سام چانگ کیونگ[42]، گفت که پلیس داوطلبان بیشتری برای نظارت بر نواحی هنرهای نقاشی دیواری را به کار می گمارد. (NST، 2014). هنرمند محلی کسی که نقاشی های دیواری را نقاشی کرده بود، گر چه پیش از اجرای پروژه نقاشی، دزدی را در این مکان شاهد بوده، اما اکنون موافق است که راه ها برای راه رفتن ایمن هستند(The Star، 2014). بر اساس یک تحقیق انجام شده توسط وزارت علوم[43] (2016) در ایپو در مورد اثر نقاشی بر جرم شخصی و ترس از جرم، اکثر کاربران کوچه پشتی[44] در ایپو  به شدت موافقند که هنگام استفاده از کوچه پشتی با نقاشی دیواری بر روی دیوار احساس امنیت می کنند. محیط امن محیطی به دست می دهد که فرصت های بهتر برای نظارت عمومی ناشی از افزایش آگاهی گردشگران و جامعه محلی وجود دارد. اگر محیط همچنان امن باشد، گردشگران بیشتری برای بازدید از شهر جذب خواهند شد. هنرهای عمومی در ایپو بوسیله ی کارهای هنری به مثابه ابزار منجر به بازآفرینی شهرها گردیده اند. همانگونه که در گزارش نهایی مستند سازی و ارزیابی تاثیر رویدادهای فرهنگی و هنرهای عمومی بر ایمنی شهری در سال 2011-2014 در موبایل اکسس تو نالج: کالچر و سیفتی در آفریقا[45] ذکر شده است: هنر می تواند یک عنصر از فرایند بازآفرینی شهری باشد و احساس رفاه را با نشان دادن تمیزی، نگهداری و مراقبت سایت را سبب گردد(SUPSI University، 2014).

شکل. 7. (a) و (b) راه اندازی لین نقاشی دیواری ایپو[46] در دسامبر 2014(منبع: Utusan)

4.3. اقتصادی

داده ها به منظور مطالعه تأثیر اقتصادی هنرهای عمومی بر اساس گزارش بازار املاک WTW، گردشگری مالیزیا و گزارش های مختلف جمع آوری گردیده است. مشکل اقتصادی پیش از معرفی هنر عمومی، از پژوهشی در سال 2009 توسط درامان و همکاران اخذ شده که در آن فقدان آمدن توریست به ایپو بر درآمد هتل ها در ایپو تأثیر می گذارد و ناشی از وجود بسیاری از مکان های جالبی است که دور از شهر هستند (Deraman et.al، 2009) بیان شده است. براساس گزارش بازار املاک WTW  در سال 2015، نقاشی های دیواری اطراف شهر قدیمی ایپو به بازدید توریست های بیشتری از ایپو کمک می کنند. این امر، منجر به افزایش تعداد هتل های ایپو از قبیل هتل ویل[47]، سی تل[48]، هتل بالی ایپو[49]، ام بوتیک[50] و بودجه هتل ها می شود. با توجه به ظهور نقاط توریستی بیشتر، توریست های بیشتری انتظار می رود و فضایی برای رشد در بازار به وجود خواهد آمد (WTW Market Market Report 2016). بر اساس گزارش بازار املاک WTW  در سال 2015 و 2016، در سال 2015 در مقایسه با سال 2014، میزان متوسط ​​اتاق در ایپو در جدول 1 نشان داده شده است.

جدول 1. متوسط نرخ اتاق ایپو

	2013	2014	2015
هتل 3 ستاره
متوسط اتاق نرخ (RM)	NA	120-150	160-180
متوسط درصد اشغال (٪)	NA	NA	NA
هتل 4 ستاره
متوسط اتاق نرخ (RM)	NA	160-180	180-250
متوسط درصد اشغال (٪)	NA	NA	NA

منبع: گزارش بازار املاک WTW 2015 و 2016

در سال 2014، پراک دارای بیشترین تعداد گردشگران محلی در مالزی با 7 میلیون نفر بود. در سال 2015، کسب و کار های جدید توسط مردم محلی در امتداد جاده کوکوبین[51] به وجود آمد. بر اساس یک مقاله روزنامه محلی، یک اپراتور تور داخلی می گوید که فروش شخصی اش در رزرو هتل در سال گذشته 100 درصد افزایش یافته است. مقایسه میان مهمانان هتل در دو شهر بزرگ با هنرهای محبوب مردمی، ایپو و جورج توان، نشان می دهد که تعداد مهمانان هتل در سال پس از معرفی هنرهای عمومی افزایش یافته است. جزئیات مهمانان هتل در جدول 2 نشان داده شده است.

جدول 2- میهمانان هتل در شهرهای ایپو و جورج توان

	تغییر داخلی		تغیبر (٪)	تغییر خارجی		تغییر (٪)	مجموع تغییر		تغییر (٪)
شهر	2013	2014	13/14	2013	2014	13/14	2013	2014	13/14
ایپو	1169202	1385229	18.48	148080	139305	5.93	1317283	1523534	15.73
جورجتاون	1431132	1665299	16.36	1014862	1265840	24.73	2445995	2931139	19.83

منبع : گردشگری مالزی(بر اساس براورد هتل)

بر اساس روزنامه د استار در ماه ژانویه 2013، رئیس کمیته منابع انسانی پراک، داتوک محمد زهیر عبدال خالد[52]، گفته است که صحنه گردشگری پر جنب و جوش ایپو فرصت های شغلی فراوانی را ایجاد نموده، زیر تاجران بیشتری از قبیل هتلداران و صاحبان رستوران در بازار داخلی دارای اعتماد به نفس گردید. مطابق با آمار ارائه شده از سوی شورای شهر ایپو، در سال 2012، 150 هتل در ایپو وجود داشت که در مقایسه با سال 2008 سه برابر شده است. از نظر میزان پذیرش هتل در ایپو، گزارش املاکWTW  در سال 2015 و 2016 نشان می دهد این نرخ در سال  2015 و 2016 همانطور که در جدول 3 نشان داده شده است، افزایش یافته است.

جدول 3-  داده های هتل های ایپو

تراکنش فعالیت			روند قیمت			نرخ پذیرش / میزان شغل
2014	2015	2016	2014	2015	2016	2014	2015	2016
بدون تغییر	بدون تغییر	بدون تغییر	بدون تغییر	بدون تغییر	بدون تغییر	بدون تغییر	افزایش یافته	افزایش یافته

منبع : گزار املاک WTW در سال 2015 و 2016

5. نتیجه گیری

به عنوان یک نتیجه گیری، هنرهای عمومی به روند بازآفرینی شهری در ایپو کمک نموده است. از لحاظ فیزیکی، هنرهای عمومی به تغییر شهر از خسته کننده به پر جنب و جوش و سرزنده، کمک نموده است. از لحاظ جنبه های اجتماعی، هنرهای عمومی با ایجاد فرصت های بیشتری برای مردم محلی و گردشگران برای اجتماعی شدن به خلق زندگی جدید در شهر موفق گردیده اند. ایمنی در اطراف شهر با کاهش ترس از جرم و جنایت در بین بازدید کنندگان افزایش یافته است. سرانجام، اقتصاد شهر با افزایش مهمانان هتل، تعداد گردشگران، میزان اشغال و افزایش هتل ها و رستوران ها رونق یافته است. اگرچه هنرهای عمومی ضمیمه ی جدید مدرنی برای شهرهای قدیمی است، اما وقتی که به شیوه ای مناسب معرفی شوند، هنرهای عمومی یک منظره ی زشت[53] در شهر نیستند بلکه تا مدتها بخش فرعی ضروری در ساختارهای موجود در شهر می شوند. همانطور که در شهر ایپو دیده می شود، هنرهای عمومی ضمیمه ای مناسب برای بازآفرینی شهر در شهر در حال مردن ، برای زنده ماندن هستند. به منظور پژوهش های آینده، تمامی سه اثر (فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی) هنرهای عمومی به مقیاس کوچکتر با جزییات بیشتر تقسیم می شوند و برای دیدن اینکه کدام یک از تاثیرات مهم ترین هستند، با یکدیگر مقایسه می گردند. مطالعه مقایسه ای نیز می تواند بین مکان های مختلف هنرهای عمومی در شهر قدیمی ایپو برای دیدن عوامل موثر در هنرهای عمومی و تأثیرات آن انجام گردد.

مآخذ

1. Arthur, S. N. A., & Mensah, J. V. (2006). Urban management and heritage tourism for sustainable development: The case of elminacultural heritage and management programme in Ghana. Management of Environmental Quality: An International Journal, 17(3), 299-312.
2. Baker, A. (1998). Public art in critical perspective.
3. Deraman, N. A., Said, J. M., & Saman, F.I. (2009). Data Envelopment Analysis (DEA) evaluation framework of hotel services.
4. Evans , G., & Shaw, P. (2006). Literature review: Culture and regeneration. Arts Research Digest, issue 37.
5. Hew, W. W. L, Tong, D. Y. K., & Goh, G. G. G. (2013). Revitalisation of the Old Township of Ipoh, Malaysia.Journal of Place Management and Development.
6. Himid, L. (1994). A memorial to Zong. Artists Newsletter.
7. Jermyn, H. (2001). The arts and social exclusion: A review prepared for the Arts Council of England. Arts Council of England London.
8. Landi, P. J. (2012). Public art – Purpose and benefits: Exploring strategy in the new England City Of Pittsfield, Massachusetts. Master Thesis.
9. Md. Sakip, S. R., Bahaluddin, A., & Hassan, K. (2016). The effect of mural on personal crime and fear of crime.
10. Mohd Fabian, H., Osman, M. T., & Mohd Nasir, B. (2011).Towards integrating public art in Malaysian urban landscape.
11. Mustafa, M. (2009). Public art in the Federal Territory of Putrajaya: Questions of value and role.
12. Noonan, D. S., & Krupka, D. J. (2009). Determinants of historic and cultural landmark designation: Why we preserve what we preserve.J Cult Econ, 34, 1–26.
13. NST Online. (2014, December 16).Mural art trail crosses city.Retrieved on 14 January 2016.
14. Public Art Agency. (2004). Art built-in policy and guidelines.Arts Queensland, Department of Education, Training and the Arts, Queensland Government, Australia.
15. Pycroft , C. (2009). Inspiring creative approaches for town centres.
16. Regional Cities East. (2010). Bigger thinking for smaller cities.In collaboration with Arts Council England.
17. Shin Dongshuk. (1999). Public art in the city of Melbourne: Its typology and planning, MA Thesis, Faculty of Architecture, Building and Planning, the University of Melbourne.
18. SUPSI University of Applied Sciences and Arts of Southern Switzerland. (2014). Mobile access to knowledge: culture and safety in Africa: Documenting and assessing the impact of cultural events and public art on urban safety.Final Report 2011-2014.
19. The Star Online. (2013, January 10). Plenty of work opportunities in Ipoh as local tourism and hospitality industry thrives.Retrieved on 11 January 2016.
20. The Star Online. (2013, December 4). Need to increase promotion of tourist attractions and upkeep cleanliness. Retrieved on 11 January 2016.
21. The Star Online. (2013, December 27). Artist breathes new life into dull alley in the city.Retrieved on 14 January 2016.
22. The Star Online. (2014, August 27).Japanese exchange students paint mural to help beautify back lane. Retrieved on 14 January 2016.
23. Utusan Online. (2014, August 15).Jejak seni mural tarikan terbaharu Ipoh. Retrieved on 14 January 2016.
24. WTW Property Report 2015. C H Williams Talhar & Wong Sdn Bhd.
25. WTW Property Report 2016. C H Williams Talhar & Wong Sdn Bhd.
26. Wu, K. L. (2010). Developing place marketing strategies to promote the redevelopment of the historic main streets to take better advantage of globalization: The case study of Tainan City, Taiwan. The Journal of American Academy of Business, Cambridge, 16(1).

پی‌نوشت

[1] – Bringing the New to the Old : Urban regeneration through public arts

[2] – Ipoh: ایپو مرکز شهر پراک در مالزی و همچنین سومین شهر بزرگ این کشور می باشد. این شهر در حدود 180 کیلومتری (110 مایل) شمال غربی کوالاامپور و 123 کیلومتری (76 مایل) جنوب شرقی جورج تاون، پنانگ واقع گردیده است. جذابیت جهانی قدیمی ایپو و کافه های آن شگفت انگیز است و  این شهر به عنوان یکی از بهترین مقصدهای آسیایی برای بازدید در سال 2016 نام گذاری گردیده است.

[3] – Mustafa, M.

[4] – Backlanes

[5] – Ernest Zacharevic

[6] – Trishaw

[7] – Concubine Lane 3

[8] – Georgetown

[9] – Jalan Panglima carpark

[10] – Market Street

[11] – Jalan Bijeh Timah

[12] – Concubine Lane 3

[13] – Jalan Tun Sambanthan

[14] – Jalan Padangwhich

[15] – Jalan Masjid

[16] – Perak State Government

[17] – Ipoh City Council

[18] – Tourism Perak

[19] – Parasitic plants

[20] – Backlanes

[21] – Eric Lai

[22] – The Star newspaper

[23] – peeling paintwork

[24] – rotting woodwork

[25] – mouldy walls

[26] – crumbling mortar work

[27] – tin Tan Sri Hew See Tong

[28] – Old Town White Coffee

[29] – Universiti Teknologi MARA (Perak)

[30] – Public Art Agency, Queensland

[31] – JalanTun Sambanthan

[32] – Jalan Bandar

[33] – Timah-Jalan

[34] – Panglima-Jalan

[35] – Bijeh Timah-Jalan Market

[36] – Jalan Sultan Iskandar

[37] – Datuk Nolee Ashilin Mohammed Radzi

[38] – Christopher Pycroft

[39] – Development Manager͒ Douglas Development Partnership

[40] – Isle of Man

[41] – Datuk Harun Rawi

[42] – ACP Sum Chang Keong

[43] – Md. Sakip, R. et. al.

[44] – back alley

[45] – Mobile Access to Knowledge: Culture and Safety in Africa

[46] – The launch of Ipor MuralArt Lane

[47] – The Weil Hotel

[48] -The Citel

[49] -Ipoh Bali Hotel

[50] -M Boutique

[51] – Concubine Lane

[52] – Datuk Mohammad Zahir Abdul Khalid

[53] eyesore