در دوران مواجهه قهرآمیز با فضاهای شهری به دلیل شیوع ویروسِ شهرستیزِ کرونا، دوچرخه به‌عنوان ریسمانی بود که ما

در این یادداشت به این پرسش پرداخته شده که در شرایط فعلی شیوع کرونا، شهر امروز همزمان چه نسبتی با فهم ما از

  در حال حاضر سبک قدیم با این‌ همه سروصدا پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای ننموده و نخواهد نمود ولی برعکس مدرنیزم به

در نوشتار قبلی به طرح اندیشه «علی میرسپاسی» در باب «مدرنیته ایرانی» پرداختم. در این نوشتار به طرح اندیشه دو

 « ما نمی­‌خواهیم پیش از آنکه سیر تکامل به ما امری دهد خود مرتکب امری شویم... این است که موافق احتیاجات فعلی

«نو وارگی به خواست کسی نیامده و به خواست کسی نمی رود، تمنای نو بودن و نو شدن چون همیشه عالم گیر است...» "سید محسن

این نوشتار نسخه فارسی مقاله زیر است که توسط آیدا کیانفر ترجمه گردیده است: Bringing the New to the Old : Urban Regeneration through Public

پیش گفتار احتمال وقوع بحران در جای‌جای جهان انکارناپذیر است. حال آن‌که برخی از کشورها از جمله ایران با قرار

فضاهای عمومی شهری در قرن بیست و یکم متاثر از دگرگونی ها و چالش های جدید شهری، در شکل و عملکرد و محتوای خود به