بعد از موفقیت های پروژه پارک های لاین[1] در ایجاد منظر شهری جدید، این بار نیویورک با رویکردی نو به سراغ فضاهای زیرزمینی رفته‌است و برای اولین بار با تغییر ماهیت یک ایستگاه و خطوط مترو شهری به پارک، اولین فضای سبز زیرزمینی را ارائه می‌دهد. نگاه جدیدی که به فضاهای خدماتی به عنوان بستری برای دگرگونی فضایی و معنایی آن ایجاد شد، این امکان را جهت توسعه‌های بعدی و تغییرات اقتصادی، اجتماعی در منطقه آماده کرد. در پی ایجاد این طرح، سایت‌ها و پروژه‌های جانبی دیگری نیز تعریف شده‌اند.

این پارک در محدوده پل پایانه قطار سابق ویلیامزبرگ در شرق منهتن قرار دارد. این مکان یکی از بزرگترین مناطق سرسبز نیویورک محسوب می‌شود، بازدیدکنندگان می‌توانند از طریق پله به فضا دسترسی پیدا کنند. هدف از این پروژه تنها ایجاد یک فضای عمومی نبوده، بلکه فناوری برای تغییر شکل شهرها را ارائه می‌کند. علاوه بر مکانی برای استراحت، فعالیت و رویدادهای فرهنگی دیگر مشابه بقیه پارک‌ها نیز در این مکان انجام می شود. در “لولاین” برخلاف محدودیت‌های زیرزمینی، انواع درختان و گیاهان وجود دارند. نور لازم برای گیاهان و روشنایی توسط گیرنده‌های صیقلی از نور خورشید در بالای زمین جمع‌آوری و ذخیره می‌شود. این نور به طور مستقیم از طریق فیبرهای نوری به صفحات منعکس‌کننده سقف در زیرزمین منتقل و در فضا تقسیم می‌شود. انتقال این امواج نوری برای عمل فتوسنتز برای رشد گیاهان و درختان بسیار ضروری است. اتمام و افتتاحیه این پروژه سال 2017 خواهد بود. این نوعی دگردیسی فضایی و ایجاد فضاهایی در سطوح مختلف شهر است .

[1] High Line