توضیح: این مطلب ترجمه فارسی Tactical Urbanism: An Adaptive Tool for Safe Distancing است.
.
آخرین باری را که شما بدون اینکه حواستان به عابران اطرافتان باشد به بازار رفته اید، به خاطر دارید؟ آخرین دفعه‌ای که بدون توجه و دقت به بهداشت اطرافتان در پارک محله قدم زده‌اید، چه زمانی بوده است؟
بیماری همه گیر COVID-19 جهان را به بن بست کشانده و حرکت آن را مختل کرده است. با اینکه در اغلب نقاط دنیا مدت زیادی از زمان محبوس کردن خودمان در خانه سپری می‌شود، اما هنوز به این نوع جدید زندگی به طور کامل عادت نکرده ایم و در حال تلاش برای بهتر کردن تعاملمان با فضاها و مردم در بیرون خانه هستیم.
در آغاز بیماری همه گیر در هند، فضاها و خیابانهای عمومی رسماً «مناطق خطرناک» اعلام شدند زیرا این فضاها قطب های تعامل اجتماعی و اقتصادی بودند. درنهایت، خیابان ها و فضاهای عمومی توسط مردم به عنوان خطوط نجات اضطراری شهر احیا شدند. خیابان ها به حرکت وسایل نقلیه اضطراری و سایر خدمات ضروری کمک می کنند و میادین (محوطه‌های باز شهر) و فضاهای باز محله به عنوان مراکز اقدامات مربوط به کنترل پاندمی مانند توزیع غذا، درمان، بازارهای موقت و سایر نیازها مورد استفاده هستند.
هنگامیکه به تغییرات آهسته هنجارهای مربوط به زندگی تحت کرونا فکر می‌کنیم، ضروری است تا در مورد چگونگی تغییر خیابان ها و فضاهای باز، که قابلیت تبدیل به فضاهای اضطراری را دارند، بیاندیشیم. موضوع مهمی که به ارتقای انعطاف‌پذیری آنها برای تامین فاصله ایمن بین مردم باید بینجامد. شهرسازی تاکتیکی یک فرآیند نوآورانه برای دستیابی به اهداف به روشی منظم و مقرون به صرفه است، که معمولاً به عنوان شهرنشینی «چریکی» یا “pop-up” شناخته می شود. این رویکرد شامل ایجاد تغییرات کم هزینه و موقت در محیط انسان‌ساخت، مثل مناسب‌سازی محله‌ها و بهبود فضاهای عمومی است. این تغییرات موقتی را می توان از طریق بازخوردهای مردمی، اصلاح و حتی دائمی کرد.
در اینجا برخی از ملاحظات کلیدی که شهرسازی تاکتیکی را به یک نقطه شروع منحصر به فرد برای اقدامات مربوط به فاصله‌گذاری اجتماعی بدل می‌کند، ارائه شده است:
- راه‌حلی مقرون به صرفه و سریع
در سراسر جهان، همه‌گیری منجر به اجرای اقدامات فوری در شهرها شده است. از طریق شهرسازی تاکتیکی، می توان راه‌حل های سریع و کم هزینه را برای حل مسائل زمینی به کار برد، مانند رعایت فاصله ایمن در فضاهای عمومی، تنظیم جریان ترافیک از طریق بهسازی تقاطع ها و بازیابی فضاها برای اهداف جامعه. به عنوان یک مفهوم، جامعه برای مشارکت در اجرا تشویق می شود و فرصت هایی را برای استفاده مجدد از زیرساخت های موجود ایجاد می کند تا ضمن اطمینان از بازخورد کاربران، یک هویت جدید ایجاد نماید. این امر مداخلات را کم هزینه می کند و خطر شکست پروژه را کاهش می دهد، به ویژه اگر پروژه برای کوتاه مدت باشد.
- سیری از اقدامات موقت تا دائمی
همه‌گیری در حال گسترش فشار زیادی جهت تأمین بودجه اضطراری به دولت ها وارد می‌آورد. شهرسازی تاکتیکی به عنوان پلی میان ایده پردازی و اجرای پروژه ها عمل می کند. آنها با آزمایش راه‌حل‌هایی روی زمین، نه تنها به شهرها کمک می کنند تا به سرمایه گذاری های کلان برای اجرای دائمی اعتبار بدهند، بلکه در مورد نتایج نیز آگاهی ایجاد می کنند. شهرهایی مانند نیویورک، میامی و آدیس آبابا، تحولات فضای شهری را از طریق شهرسازی تاکتیکی تجربه کرده اند، که یا دائمی شده اند و یا در مرحله دائمی شدن هستند.
- در مقیاس کوچک، اما مقیاس پذیر
ماهیت شهرسازی تاکتیکی سازگار و انعطاف پذیر است و می تواند راه‌حل های فوری را برای پاسخ به نیازهای محلات شهری در شرایط اضطراری ایجاد کند. پس از شناسایی نیازها، می توان راه‌حل‌هایی را برای عملکردهای موقت و امکانات مورد نظر اعمال کرد. مانند علامت‌گذاری فضاهای مختص ارائه خدمات پزشکی اضطراری و مواد خوراکی، فضاهایی برای بازار موقت و غیره. این فرآیند می تواند برای مناطق یا محلات دیگری نیز در شهر اعمال شود.
- همکاری های شهری-محله‌ای
شهرسازی تاکتیکی فرصتی منحصر به فرد برای ایجاد انسجام بین نهادهای دولتی و جوامع محلی فراهم می‌کند تا به راه‌حل های بیشتری برای رفع نیازها دست پیدا کنند. الزام مشاوره با ذینفعان توسط نهادهای محلی(مثل شورایاری‌ها) برای فهم نیازهای واقعی هر محله و به اشتراک‌گذاری آن با مدیریت شهری یا دولت مرکزی می تواند به ایجاد اکوسیستم های خرد در شهرها کمک کند. ابتکار اخیر امدادگران بنگالورو، که مایحتاج اساسی شهروندان مسن را در حین قرنطینه تأمین می کرد، مورد جالبی است.
- فهم اولویت ها و ایجاد اجماع
تعطیلی موقت سیستم های حمل و نقل عمومی و استفاده محدود از وسایل نقلیه شخصی در حین قرنطینه، دولت ها را ترغیب می کند تا به پیاده روی و دوچرخه سواری به عنوان یک گونه اصلی در سفرهای شهری روی بیاورند. شهرهایی مانند بوگوتا و پاریس مسیرهای موقت دوچرخه را به عنوان وسیله ای برای تسهیل فاصله‌گذاری ایمن ایجاد کردند. افزایش استفاده از این مسیرها و تغییر الگوی رفتاری ساکنان باعث شده تا برخی شهرها مسیرهای دوچرخه را دائمی کنند. این موضوع نشان دهنده قدرت شهرسازی تاکتیکی در هدایت تصمیم‌گیری از طریق رویکردی مردم‌مدار و ایجاد تغییرات ملموس شهری است. انعطاف‌پذیری برای آزمودن تصمیمات پیش از اجرای دائمی آنها، به ساکنان کمک می کند تا رضایت خود را ابراز کنند. این مهم نهادهای فراشهری را در مورد نیازها و اولویت های شهر به سطح خوبی از آگاهی می‌رساند.
- ابزاری برای آگاهی
پرداختن به مشکلات از طریق شهرسازی تاکتیکی در دو سطح به ارتقای آگاهی عمومی کمک می‌کند. اول، برنامه‌ریزی فیزیکی از طریق تغییرات موقت و کوچک‌مقیاس، که به نمایش میزان تفکیک‌های فیزیکی مورد نیاز در فضاهای عمومی کمک می‌کند. دوم، این نوع سازماندهی مجدد فضاها باعث می شود که آگاهی عمومی برای رعایت یک هنجار یا ضابطه جدید مرتبط با فاصه‌گذاری، نه تنها صرفا از طریق تجربه کاربران از فضاها بلکه به صورت دهان به دهان نیز ارتقا یابد.
این تلاشهای سیستماتیک، خلاقانه و کوچک‌مقیاس نه تنها برای شرایط اضطراری بلکه برای آگاهی دادن به نهادهای اجرایی در مورد اتخاذ راه‌حل های کاربردی در آینده نیز مفید است. علاوه بر این، آزمودن چنین راه‌حل‌هایی، با اعمال تغییرات کم هزینه، به شما کمک می کند تا نتایج مثبت پروژه را بدون اینکه متحمل هزینه‌های زیادی به بودجه‌های مالی شوید، ببینید. توجه به پتانسیل شهرسازی تاکتیکی و تکامل «مدلهای ترکیبی» برای بهبود وضعیت شهرها در طی این بحران جهانی وهمینطور برای دستیابی به راه‌حلهای طولانی مدت، به ویژه برای تخصیص بودجه ضروری است. این موضوع نقش مهمی در تسهیل و ارتقای حوزه عمل در پروژه‌های موفق خواهد داشت.
